Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat onze lieve Dex werd geboren, op 22 december 2023. Een dag die zo anders verliep dan ik me ooit had voorgesteld… Tijd om zijn volledige geboorteverhaal te delen! Het is een lang verhaal geworden, daarom in delen đÂ
De voorbereidingen: Een derde thuisbevalling in bad?
Na 2 keer rustig thuis in bad bevallen te zijn, was dit nu ook weer mijn wens. De eerste keer duurde 6 uur en de tweede keer 4 uur, dus onze grootste zorg was of we nu het bevalbad wel op tijd gevuld kregen⊠Nou, hoe anders kan het lopen!
Een zwangerschap met een ander gevoel
Deze zwangerschap voelde hetzelfde en toch ook heel anders. Mijn buik groeide harder dan ooit en dit gaf ook de nodige klachten, met name aan mijn huid die bleef scheuren (wat bij mij erg veel pijn deed). Ik dacht dat deze jongen wel eens een stukje eerder kon komen dan 40 weken. De meiden kwamen bij 39+4 en 39+5, maar ik dacht dat hij misschien al wel met 38 weken kon komen. Een gevoel⊠Wrong! Deze jongen tikte de 40 weken aan en liet mij toen ook nog een week langer wachten. Wat een nieuwe ervaring was dit!
Wachten op het moment
Grappig genoeg maakte het mij rustiger i.p.v. onrustiger en kon ik heerlijk mijn bubbel in duiken. Wel veel later dan ik eigenlijk wilde, maar goed⊠Waar ik eerst al een hele tijd klaar was met het zwanger zijn, werd ik nu meer ontspannen en vond ik het wel prima nog. Elke avond ging ik naar bed met het idee: misschien gebeurt er vannacht iets! De bevalling van de meiden was âs nachts en toch dacht ik dat deze bevalling om de Ă©Ă©n of andere reden overdag zou zijn. Ik was tijdens mijn zwangerschap al een aantal keer bij voetreflextherapeut Chantal van Warme Hand geweest en dat was altijd erg fascinerend. Ze wist mij te vertellen dat deze jongen heel anders was dan zijn zussen en bijvoorbeeld ook dat het bad misschien niet zijn plek was om geboren te worden. Bij 40+2 had ik mijn laatste sessie bij haar en gaf ze aan dat hij misschien wat hulp nodig zou hebben om geboren te worden, omdat hij het een beetje spannend vond. Bijzonder was dat Jacky ook al eens gezegd had dat het de baby niet lukte om naar buiten te komenâŠ
Al deze info nam ik mee mijn bevalling in. Alleen was het dus nog even wachten op de daadwerkelijke start⊠Ik was in ieder geval ontspannen, er klaar voor en nieuwsgierig hoe het nu zou gaan lopen!
De eerste signalen: Start van de bevalling
Week 40 en 41 zijn letterlijk stormachtig met veel regen en harde wind in Nederland. Dit helpt mij om nĂłg meer lekker thuis naar binnen te keren onder een dekentje op de bank. Heel fijn dus, al had ik meters hoge sneeuw nog fijner en mooier gevonden. Inmiddels verloor ik al een week af en toe wat delen van de slijmprop, dus er was in ieder geval wel IETS gaande…
Op vrijdag 22 december zou ik âs ochtends weer controle hebben bij de verloskundigenpraktijk. De dienstdoende verloskundige zou nog contact met me opnemen over hoe laat. Deze controle is echter niet meer nodig, want om 01:15 uur die nacht word ik wakker, voel ik heel licht weer âiets knappenâ in mân buik en daarna direct nattigheid. Mijn reactie hardop: âOooh fuck!â. Ik denk: âJaaa, daar gaan we!â
Rust vinden en het proces laten gebeuren
Bij Jacky begon mân bevalling met gebroken vliezen en bij LoĂŻs leek dat ook zo, maar bleek er later alleen een hoge vliesscheur te zijn. Ik herken dit dus⊠Voorzichtig, met mân benen tegen elkaar, glijd ik uit bed en âstrompelâ naar de badkamer. Ik heb daar geen enkele twijfel of dit vruchtwater is, ik herken de geur inmiddels! Gelukkig is het helder, dus all good. Als ik terugkom in bed, vertel ik Robby zacht dat mân vliezen gebroken zijn. Hij is meteen wakker en alert en vraagt of hij het bad moet gaan opzetten. Ik zeg dat dat nog niet hoeft, hij nog kan gaan slapen en ik dat ook weer ga proberen. Echt slapen lukt echter niet meer, de adrenaline overheerst meteen. Dus ga ik maar zwangerschapsmeditaties en muziek luisteren om toch een beetje te rusten en ontspannen. Ik weet dat Dex niet helemaal ingedaald is en twijfel of ik nu plat moet blijven liggen. Toch even de verloskundige bellen en dit checken. Ze zegt: âMeid, jij mag lekker bewegen.â Fijn, maar voorlopig blijf ik lekker liggen…
De weeën komen langzaam op gang
In de tweede helft van de nacht begin ik een beetje krampen te krijgen, ik zou ze omschrijven als lichte weeën. Met 15-20 minuten ertussen zeker nog niet heel regelmatig. Langzaamaan gaan ze over in ongeveer elke 10 minuten. Opvangen gaat prima, zo relaxed in bed. Rond 05:15 uur besluit ik de geboortefotograaf, mijn doula-vriendin Liesbeth én de doula-vriendin die als kraamverzorgster bij de bevalling gaat zijn een appje te sturen om hen op de hoogte te stellen. Op dat moment denk ik immers nog dat het snel kan gaan⊠Zij staan stand-by.
De meiden naar oma en focussen op de bevalling
Mijn idee was om de meisjes (als dat op dat moment goed voelde) gewoon bij de bevalling aanwezig te laten zijn. Rond kwart over 7, als iedereen in huis wakker is, merk ik echter dat ik het toch te afleidend vind om ze om mij heen te hebben. De weeën stagneren ook meteen wat. Wel heel mooi om te merken hoe geïnteresseerd Jacky is in wat er gebeurt. Maar toch gaan we dus regelen dat mijn moeder ze komt ophalen. Ook app ik de verloskundige even dat het begonnen is en onze afspraak dus niet door hoeft te gaan. We spreken af dat ik het laat weten als ik haar nodig heb. En mijn gevoel klopte dus: toch een bevalling overdag dit keer.
Na 2 keer rustig thuis in bad bevallen te zijn, was dit nu ook weer mijn wens. De eerste keer duurde 6 uur en de tweede keer 4 uur, dus onze grootste zorg was of we nu het bevalbad wel op tijd gevuld kregen⊠Nou, hoe anders kan het lopen!
Een huis vol en een nieuwe dynamiek
Ik pak mijn rust en focus boven weer op, terwijl Robby met de meisjes beneden is. Dit helpt meteen en mijn weeën komen terug, dit keer om de 6/7 minuten. Ik vermoed dat als de meiden opgehaald zijn, het heel snel kan gaan en de baby er misschien wel rond 10:00 uur al is⊠Ik vind het heel moeilijk om te beslissen of ik de geboortefotograaf en Liesbeth al moet laten komen, maar in overleg met hen komen ze toch allebei al. Zeker handig omdat de geboortefotograaf uit Enschede moet komen.
Ergens tussen 09:00-09:30 uur komt mijn moeder Jacky en Loïs ophalen en na een dikke knuffel probeer ik nog dieper de weeën in te duiken. Robby begint intussen met het opzetten en vullen van het bad in de woonkamer. Liesbeth komt als eerste aan en ik word een beetje emotioneel als ik haar verwelkom met een dikke knuffel. We kletsen en lachen wat. Het is een fijne, zachte sfeer. Ik heb beneden inmiddels ook mijn bevalplaylist aan gezet. Robby en ik zijn er klaar voor.
Prestatiedruk en het bevalbad als uitdaging
Doordat we nog niet âcompleetâ zijn, kan ik me nog niet volledig overgeven aan de weeĂ«n. Ze komen nog wel, maar weer wat minder vaak en regelmatig. Rond 10:00 uur is dan ook de geboortefotograaf er. Opnieuw kletsen en lachen. Ik ben nog erg bezig met âvermakenâ en waar ik dat normaal nooit heb, heb ik nu zelfs de neiging om de stiltes op te vullen. Totaal anders dan verwacht, voel ik nu ineens alsof ik er ben voor Liesbeth en de geboortefotograaf, in plaats van zij voor mij. Ook voel ik een soort druk om te presteren, want âze zijn er niet voor nietsâ⊠Totaal in mijn hoofd dus, in plaats van in mijn lichaam. Dit werkt niet mee!
Ik besluit in bad te gaan, maar deze voelt nog te warm. Eerst wat koud water erbij dus. Terwijl Robby boven iets aan het regelen is, overstroomt er in de keuken nog een emmer, waardoor Liesbeth en de geboortefotograaf ineens druk zijn met iets heel anders hahaha. Ik krijg het maar half mee terwijl ik op de bank mijn weeën opvang.
Als het bad op temperatuur is, ga ik erin. Robby zit bij mij op de bank en streelt mijn arm en rug, zoals we samen van tevoren zoveel gedaan hebben…